زنان ترکمن به محیط اطراف خود و زندگی خود توجه داشته و با احساس و اندیشه خود، مهمترین و حیاتی ترین مسائل زندگی خود را در شکل نقش ها و طرح ها بیان می نمودند، در این رابطه آلاچیق (خانه)، احشام و در رأس آنها قوچ و شاخ قوچ به عنوان سمبل شجاعت و پرندگان، چیزهایی بودند که ذهن آنان را به خود مشغول داشته و باعث خلق آثار هنری آنان گشته اند. در آیینه گل این چیزها به وضوح دیده می شود.



1- آیینه: همانطوریکه در شکل ملاحظه می شود در وسط این شکل آیینه بزرگی که اقتباس از زندگی آنان استقرار داده شده و در واقع این آیینه، انعکاس زندگی قوم ترکمن است.
2- شاخ قوچ: در سمت راست آیینه 3 شاخ قوچ و در سمت چپ آن نیز سه شاخ قوچ دیگر آذین بندی شده است.
3- آلاچیق: در سمت بالای آیینه سه آلاچیق و در سمت پایین آن سه آلاچیق به عنوان مأمن و پناهگاه ترکمن آورده شده است.
4- شکل پرنده: در سمت راست و چپ حاشیه آیینه و بین شاخهای مرکزی و بیرونی نوک پنج پرنده در طرفین دیده می شود که به آن در اصطلاح محلی «چویچه بُرون» می نامند.
به عقیده آقای نیازی (کارشناس و متخصص فرش) در اصل این شکل سر انگشت عروس و یا بافنده آن بوده است، زیرا این شکل در اصطلاح محلی «گلین بارماق» یعنی سر انگشت عروس بکار می رود.
5- شکل داخل آیینه: در داخل آیینه هم اشکال کوچک دیگری بکار رفته که این اشکال اغلب در پشتی ها و توبره ها به کار می روند.
این گل متعلق به طایفه یموت است، اما نکته قابل توجه در گل آیینه این است که طایفه تکه اطراف این گل را با شاخ های قوچ آذین بندی می کنند و به آن در اصطلاح محلی «قرق قوچاق» یعنی چهل شاخ قوچ می نامند.

منبع:
کتاب زن ترکمن، به کوشش موسی جرجانی