سیدمحمد خاتمی (رئیس جمهور سابق) : مختومقلی متعلق به تمام بشریت است.

صفرمراد نیازوف (رئیس جمهور سابق تركمنستان): مختومقلی فراغی تاج مرصع و پر تلاءلوی ستون روحی مردم تركمن است. طبع بلند و بزرگمنشی مردم تركمن ، شرم و حیای آنها و معیار عدل و انصاف آنها در اشعار این سخنور بزرگ نمایان است.

محمدولی كمینه: مختومقلی محصول اراضی سخن و سخنوری را درو كرده و رفته است. تنها كاری كه ما می توانیم انجام دهیم ، خوشه چینی آن است.

كریم قربان نفس: شاعر توانمند و معاصر تركمنستان، با تخلیص از شعر داغلار مختومقلی، اشعار او را چون كوههای با عظمت می داند كه ریشه در خاك دارند.

والری ولادیمیرویچ بارتلد: بین مردم ترك ، تنها تركمن ها هستند كه شاعری ملی همچون مختومقلی دارند.

یوگنی ادواردویچ برتلس: مختومقلی یكی از عقیق های گرانسنگ ادبیات شعری تركمن است و اوست كه در زمانه ی ما ، همچون نگینی بر انگشتری نو ، با نور خیره كننده ی خود می تابد.

یوگنی ادواردویچ برتلس: مختومقلی ، جام جمشید است.

چنگیز آیتماتف : قرن 18 در تركستان، قرن اشعار مختومقلی است. این شخصیت بزرگ سخنور كه بخشی از خزائن شعری جهان است ، توانسته با شعر سخن بگوید.

ای.س. براگینسكی : مختومقلی زبان تركمنی را كه زبان مادری اش بوده ، تا حد زبان ادبیات هنری ارتقاء داده است. او با این كار ، در ابتدای امر مردم خودش را به زبان ادبی رسانده است.

آ. وامبری : كه هفتاد سال بعد از وفات شاعر، به منطقه تركمن صحرا سفر كرده بود، در سفرنامه خود درباره مختومقلی چنین می نویسد: اشعار مختومقلی دارای جنبه خاصی است به این معنی كه: اولاً نمونه كاملی از لهجه خالص تركمنی را به دست می دهد، ثانیاً در نوشته های او یك قاعده و نظم كلی وجود دارد كه در سایر آثار ادبی به ندرت یافت می شود. اشعار این شاعر شوریده، سینه به سینه نقل گشته، در میان مردم دارای محبوبیت خاصی است. بیشتر اشعار او، به لحاظ ظرافت و لطافت زبانزد خاص و عام و به عنوان ضرب المثل در افواه مردم جاری است.

پروفسور برتلس : مختومقلی را به جام جم تشبیه كرده است، چرا كه او آیینه نمایان ادبیات تركمن و تجلی احساسات و ادراكات یك ملت است. گذشته از این، او را گوهر گران قیمت و نگین انگشترینی می داند كه نور و شعله اش چشم هر بیننده ای را خیره می كند.

بارتولد: ضمن بررسی شخصیت علمی و فرهنگ اقوام ترك، مختومقلی را ستوده و در كتابش این گونه آورده است: «از میان اقوام ترك، این تنها قوم تركمن است كه شاعر ملی چون مختومقلی را دارد.»

آلكساندر خودزكو یا شودزكو : سه سروده فراغی را در كتاب سروده های مردم خراسان ترجمه كرده است. وی با توجه به همین مقدار اندك اشعار فراغی چنین می نویسد: اشعار قلیلی كه از وی به جای مانده، نشانه ای ست از خلاقیت آن ابر مرد. در اینجا می بایست به یكی از ویژگیهای اشعارش اشاره كرد و آن عشقی است كه مختومقلی به طبیعت دارد. عشقی چنین، در بین شعرای آسیایی نسبتاً نادر است و تأملات فلسفی وی در پوچی مظاهر دنیوی را نیز باید متوجه شد، در كشوری چون ایران كه مذهب و شعر مهمترین جنبه های تمدن مردم اند، مختومقلی خدمتی بزرگ كرده است.

ماتی كوسایف: نیز او را شاعری با فراست خوانده، در مقدمه اثرش، فراغی را چنین معرفی می كند: ادبیات ما قبل از این شاعر، هیچ شاعر دیگر به خود ندید و هیچ شاعری به اندازه فراغی ادبیات ما را به اوج نرسانده است. او در مردمی كردن ادبیات تركمن سهم فراوانی داشته است.

بردی كربابایف : در مقالات خود او را،رادمرد ادبیات كلاسیك تركمن شناخته، می گوید: او با اشعار و سخنان دلنشین و جذاب، عصر و آینده ادبیات تركمن را سر بلند كرده است.

سید محمد علی جمالزاده: در ترجمه كتاب جنگ تركمن مختومقلی را به لحاظ احیاء ادب و فرهنگ تركمن به عنوان فردوسی تركمنان معرفی كرده است.

ناظم حكمت: مختومقلی شاعر من نیز هست. زبان او زبان من نیز هست. من چیزهای زیادی از مختومقلی می آموزم. او استاد من نیز هست. بین چیزهایی كه او آموخته ، می خواهم مخصوصاً بر روی یكی تأكید نمایم و آن مبارزه برای آزادی مردمش است.