ویژگی های ازدواج در بین ترکمن ها:
1- همچون دیگر گروه های مسلمان، ازدواج با محارم را حرام می دانند.
2- مرد ترکمن مجاز است با دختر یا زن غیر ترکمن ازدواج کند.
3- زن یا دختر ترکمن مجاز نیست که با مرد یا پسر غیر ترکمن ازدواج کند.
4- ترکمن ها ، داماد را « کورک / کوراکن» و عروس را «گِلین» می نامند.
5- اگر زنی بیوه شود حق دارد که یک سال در سوگ شوی خویش بنشیند. بعد از یک سال ، پدر و مادر یا برادران ، حق دارند که او را دوباره شوهر بدهند.

مراحل ازدواج
مرحله ی ثوزآتماق
در این مرحله، پسری، دختری را برای زندگی مشترک خود می پسندد. بعد از پسند درباره ی دختر و خانواده ای او تحقیق می کنند. بعد از تحقیق و مورد تایید بودن، چند از نزدیکان پسر که معمولا مادر، خواهر، عمه، خاله است. به خانه ی دختر می روند. صاحب خانه پس از پذیرایی، خطاب به مهمانان می گوید:
« گلمه دیکدن خبر آل دییپ دیرلار » خوب، بفرمایید، چه خبر؟
و اگر خانواده ی دختر جمله ی فوق را نگوید، سر گروه خواستگار، همان جمله را بر زبان می آورند و صاحب خانه با شنیدن خبر خواستگاری با خنده می گوید:
« اگر خدا قسمت کند. ان شاءالله. اما اجازه بدهید ما هم تحقیق کنیم.» سپس برای جواب فرصت می خواهد.

مرحله ی ثوزآلماق
بعد از اولین مرحله، خانواده دختر کار تحقیق را شروع می کند. مدت این تحقیق ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد و نماینده ی خانواده ی پسر هر از چندگاهی نظر خانواده ی دختر را جویا می شود. سرانجام در صورت رسیدن به جواب مثبت به خانواده ی پسر مژده می دهد و می گوید: « ثوزیمی آلدیلار / سخنم یعنی سخن خواستگاری پذیرفته شد.»
این مرحله از خواستگاری را که اعلام قبولی از طرف خانواده ی دختر است، اصطلاحا ثوزآلماق می گویند. در این مرحله تاریخ مرحله ی بعدی، یعنی مرحله ی «قاپی اچماق» نیز تعیین می شود.

مر حله ی قاپی آچماق
در این مرحله که مرحله آشنایی مقدماتی مادر، خواهر زن، زن عمو ها و زن برادر های داماد با اعضای خانواده عروس است. خانواده ی داماد با چند بسته شیرینی به خانواده ی پدری عروس می روند. در این مرحله تاریخ مرحله بعدی یعنی مرحلهی « دوز دادشماق» تعیین می شود که مرحله مقدماتی نامزدی پسر و دختر است.

مرحله ی دوزدادشماق / بله برون
دورداشماق یعنی نان و نمک یکدیگر را خوردن، یعنی نمک گیر یک دیگر شدن که نشان دارد از حرمت نان و نمک در نزد ترکمن ها.
در این مرحله که مرحله مقدماتی نامزدی است (بدون حضور دختر و پسر ) فقط زن های دو خانواده شرکت دارند و طرف داماد هدایایی را که برای عروس آینده ی خود آورده است، تقدیم می کند. ا این هدایا معمولا به شرح زیر است.
الف) یک تخته روسری ترکمنی به نام یایلیق.
ب) یک تخته روسری گلدار به نام چارقد. در قدیم به جای چارقد از یک نوع روسری ابریشمی – بافت ترکمن- به نام چأشو / چادر شب استفاده می شد.
ج) یک قواره پارچه پیراهنی
د) دو ظرف نان روغنی به نام های « قاتلاما ، بشمه»
خانواده دختر نیز بخشی از نان های روغنی را – که خانواده ی پسر آورده است – به عنوان تبرک بین حاضرین تقسیم می کند. این مراس بعد از ساعتی – که با کف زدن ها و شادی کردن ها همراه است – خاتمه می یابد.
در در مرحله ی دوزدادشماق ، تاریخ مرحله بعدی یعنی مرحله «آداماق» تعیین می شود که مرحله ی نامزدی رسمی دختر و پسر است.

مرحله ی آداماق / مرحله اول نامزدی رسمی
در این مرحله – که باز هم زنان دو طرف شرکت دارند – بزرگتر خانواده داماد ، نخی باریک و سیاه و سفید را که ب هم تابیده اند به گردن دختر حلق می کند. این نخ را « آلاجایوپ» می گویند.
آلاجایوپ نشانه یکی شدن دو شخصیت متضاد یعنی پسر و دختر است و نیز نشانه توافق آنها برای زندگی مشترک با حذف تضاد های رفتاری.
این مرحله را مرحله ی آداماق نامیده اند یعنی نامزد کردن دختر برای پسر ، بعد از این مراسم، دختر را « آداقلی » می خوانند، یعنی دختری که نامزد دارد.

مرحله ی مال کثشمک / تعیین میزان مهریه
برای اجرای این مرحله، طرف داماد به طرف عروس خبر می دهد که در فلان روز یا فلان شب برای تعیین میزان مهریه ، با چند تن از نزدیکان خود – که معمولا پدر یا برادر بزرگ و ... است- خواهند آمد.
خانواده عروس نیز متقابلا چن تن از نزدیکان خود را خبر می دهد. در این مجلس پس از پذیرایی با شیرینی و میوه از قصد و نیت مهمانان سوال می شود. آنها نیز قصد خود را آگاهی از میزان مهریه است ، بیان می کنند.
از این لحظه، چانه زدن ها بر سر میزان مهریه بین دو طرف در می گیرد و سر انجام به وجه غالب در بین مردم رضایت می دهند.
وجه مهریه در روز عروس کِشان یا – بنا به توافق – چند روز یا چند هفته قبل – البته همراه با عقد رسمی به صورت نقد به خانواده ی عروس پرداخت می شود.

مرحله قودابولماق / خنچه بردن – مرحله دوم نامزدی
یک یا چند روز و گاهی چند هفته قبل از جشن عروسی ، عده ای از زنان خانواده داماد با قرار قبلی برای اجرای مرحله دوم نامزدی به خانه ی پدر عروس آینده ی خود می روند و با این عمل ، و با این عمل قرابت سببی را صورتی رسمی تر می دهند. در این روز خانواده داماد هدایایی به عروس آینده ای خود تقدیم می کند ( نه به خود عروس بلکه به خانواده ی او به عنوان عروس ) به شرح زیر:
الف) دوازده عدد مجمه / مجمر : هر مجمه محتوی چهار قرص نان قاتلاما . هر مجمه به وسیله ی یکی از زنان فامیل حمل می شود.
ب) چهار عدد کله قند: این بخش ، از زمان پیدایش کله قند و هم زمان با شهر نشینی شدن ترکمن ها به مراسم قودابولماق اضافه شده است.
پ) دؤش: دؤش قسمتی از سینه و راسته ی گوسفند است که به شکل مثلث از بدن گوسفند جدا می شود و معمولا به وسیله زن برادر داماد ( گلّجه) حمل می شود.
ت) گوشواره و گردن بند طلا: این هدیه معمولا به وسیله بزرگترین عروس خانواده داماد، تقدیم می شود.
ث) ساعت مچی: این هدیه به وسیله ی یکی دیگر از زن برادر های داماد تقدیم می شود.
- اگر زن برادری باشد – این رسم قدمت چندانی ندارد.
ج) هدایایی از قبیل روسری، چارقد، کفش، پارچه ی پیراهنی و ...
چ) حلقه نامزدی: معمولا به وسیله مادر یا یکی از خواهران داماد، هدیه می شود.