پسران در گذشته اغلب موهای خود را می تراشیدند و در سنین کودکی قولپاق می گذاشتند. قولپاق دو رشته موی توپی و بلندتر از موهای اطراف است که به کودک حالتی قوچ مانند می دهد به این اعتبار که ترکمن ها قوچ را نماد شجاعت، جنگاوری و باروری می دانستند. این است که در ستایش فرزندان خود که قولپاق گذاشته اند، می گفتند: قوچ اوغلوم، یعنی فرزند همچون قوچ تا شاید مثل قوچ شجاع و بارور شود. اگر قولپاق باقی مانده ی مویی باشد که از دوران تولد نتراشیده باشند، چیله ساچ می گویند.
کودکان وقتی به سن جوانی رسیدند موهایشان به طور ساده آرایش می کردند و بوروک به سر می گذاشتند و مردان مسن (یاشولی) نیز اغلب موهای خود را می تراشیدند و کلاهی از جنس پوست بره ی سیاه که تلپک نام دارد به سر می گذاشتند.
این نوع آرایش مو در بین کودکان، امروزه منسوخ شده و دیگر جوانان و مردان ترکمن کمتر بوروک و تلپک به سر می گذارند.