ترک، گوزل، شیراز قیزی، آلسا بیزینگ گونیمیزی
سمرقندی، بخارانی، برمزمیدیم بیر خالینا!
ساقی سیزقیز غالان می یی، ارتی جنّت دییلن یرده
نه مصّلا گوزینگ دوشر، نه رکناباد کنارینا
امانِ نوربات! بو غالادا، توپالانگا چیقان قیزلار
غراقچی- دِک تالانگ سالدی، منینگ صبری- قارایما
سنینگ جمالینگ ماتأج دَلدیر، بو بی کمال عشقیمزا
مشکی – عنبر درکار دَلدیر، سنینگ عجب جمالینگا
یوسف عجب گورکی بیلن، زلیخانی خمار ادّی
عشقینگ پینهان اخوالینا مانگا سؤگدینگ، نارضا دال من
اللام سنی باغیشلاسین! آوی سؤز ام بالا دؤنیار
دکیب چیقسا لبرینگه، قولاق قوی سن مانگا، عمریم
غاری دانانگ نصیخاتی، ساپاق بولیپ، کمال غوشار جاهیل لارینگ کمالینا،
سازدان، می دن گوَرّینگ آچ سن دؤنیانگ باشین آغیرتما سن
هیچ بیر دانانگ عاقلی یتمز، دنیانگ سئرلی سووالینا...
غازال دوزّینگ، دُر دشدینگ سن، دؤزانلارینگ اُقا، خافظ
یئلدزلارینگ آق اولکری، نورین ساچسین اقبالینگا

فارسی:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهر آشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ میزیبد لب لعل شکرخا را
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوستتر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

ترجمه شعر حافظ از کریم قربان نفس