موقعيت و تاريخچه
روستاي قزلجه آق امام از توابع بخش مرکزي شهرستان آزادشهر با مختصات جغرافيايي 55 درجه و 12 دقيقه طول شرقي و 37 درجه و 8 دقيقه عرض شمالي، در 5 کيلومتري شمال شرقي آزادشهر و 80 کيلومتري شهر گرگان قرار دارد.
اين روستا، از شمال به روستاي پشمک، از شمال غرب و غرب به روستاهاي ممي آقچلي، پورجان ممي، نظام‏آباد، جاده آزادشهر ـ مينودشت، از جنوب به شهر آزادشهر و از شرق به روستاهاي نيلي و سيدآباد محدود مي‏شود. رودخانه نوده از ميان روستا و رودخانه تيل‏آباد در غرب آن جريان دارد. ارتفاع روستاي جلگه‏ اي قزلجه آق امام، از سطح دريا 98 متر است و اقليمي، معتدل و مرطوب دارد. ميانگين بارندگي سالانه در اين روستا 484 ميلي‏متر گزارش شده است.

روستاي قزلجه آق امام قدمتي طولاني دارد و آثار تاريخي چندي در آن به جا مانده است. زيارتگاه امامزاده محمدبن زيد معروف به آق امام و بناي حوزه علميه همجوار آن، بقاياي شهر تاريخي دشت قلعه يا دشت حلقه از آثار تاريخي و ديني روستاست که قدمت طولاني روستا را نشان مي‏دهد.
مردم روستاي قزلجه آق امام به زبان‏هاي ترکمني، بلوچي، زابلي و فارسي سخن مي‏گويند. آن‏ها مسلمان و پيرو مذاهب تسنن و شيعه مي ‏باشند.

الگوي معيشت و سکونت
بر اساس نتايج سرشماري سال 1375، روستاي قزلجه آق امام 2010 نفر جمعيت داشته است که در سال 1385 به 2452 نفر افزايش يافته است. درآمد بيشتر مردم روستا از طريق فعاليت‏‏هاي زراعي و دامداري تأمين مي‏شود. تعدادي از مردم در امور خدماتي و توليد صنايع دستي اشتغال دارند. محصولات عمده آن شامل گندم، جو، برنج و کُلزا مي‏باشد. وجود مراتع غني موجب رونق دامداري و پرورش گوسفند شده است.
مردم روستاي قزلجه آق امام، به ويژه زنان، در توليد صنايع دستي گليم، قالي، پشتي قارچين و تابلوفرش، نقش مهمي دارند.
روستاي قزلجه آق امام با بافت مسکوني پراکنده به صورت خطي امتداد يافته است و مشتمل بر محله‏هاي قزلجه، منگلي، مرادچله، هلاکو، سيد مختوم و بلوچ است.
خانه‏هاي روستاييان از نوع فعاليت و معيشت آنان تأثير پذيرفته است و با توجه به نوع اشتغال فضاهاي متفاوتي ايجاد شده است.
سقف شيرواني خانه ‏ها، ديوارهاي گلي، اتاق‏هاي تو در تو و بزرگ همراه با ايوان‏ هاي زيبا، معماري ساده روستا را جلوه‏اي زيبا بخشيده است.
مصالح به کار رفته در خانه‏ هاي قديمي مشتمل بر گل، خشت و چوب است. در ساخت خانه ‏هاي جديد از مصالح سيمان، آجر، گچ، تيرآهن و مانند آن استفاده مي ‏شود.

جاذبه‏ هاي گردشگري
حاشيه دو رودخانه تيل‏آباد و نوده، از مکان‏هاي تفريحي و تفرجگاهي روستاست.
منظره اتراق دو طايفه «عقيلي» و «امين‏زاده» در اطراف رودخانه (در زمان کوچ) جذابيت روستا و رودخانه‏ ها را دو چندان مي‏ کند.
سرسبزي شالي‏زارهاي پيرامون روستا در فصول بهار و تابستان، و جايگزيني آن با ترکيبي از رنگ‏هاي زرد و سبز کشتزارهاي کلزا در پاييز و زمستان، زيبايي ويژه ‏اي به روستا مي‏ بخشد. فصول بهار، پاييز و زمستان بهترين زمان ديدار از روستاست.
از جمله آثار تاريخي و مذهبي روستا مي ‏توان به بقعه امامزادگان محمدبن‏زيد معروف به آق امام و محمدبن جعفر در يک کيلومتري جنوب روستا و شهر تاريخي دشت قلعه يا دشت حلقه در 4 کيلومتري روستا، اشاره نمود. امامزاده روستا در ميان شيعيان و اهل سنت احترام ويژه ‏اي دارد.
مردم اين روستا، مانند ديگر روستاييان ايران در اعياد ملي و مذهبي به جشن و سرور و در وفات بزرگان دين به عزاداري مي‏پردازند.
مردم روستاي قزلجه آق امام، از قوميت‏هاي مختلف ترکمني، فارسي و بلوچي تشکيل يافته‏ اند و هر يک آداب و رسوم ويژه‏ اي دارند.
ترکمن‏ها در اعياد مذهبي قربان بايرام (عيد قربان)، آراز بايرام (عيد فطر)، آق قوئين به برگزاري مراسم خاص اين ايام و در ميلاد حضرت رسول (ص) به مولودي خواني مي‏ پردازند. مردم اين روستا، مراسم شب قدر در ماه رمضان و مراسم چهارشنبه سياه در ماه محرم را برگزار مي‏ کنند. ذکر خنجر نيز در مراسم عمومي روستا برگزار مي‏ شود.
از بازي‏ هاي محلي روستا، مي‏ توان به کشتي محلي ترکمني، اسب سواري، کشتي آليش، چوب بازي و رقص خنجر اشاره نمود. در رقص خنجر، مردم ترکمن با حرکاتي موزون و هماهنگ در حاليکه لباس سنتي بر تن دارند، دست در گردن يکديگر به دور فرد شمشير‏دار حلقه مي‏ زنند و ذکر مي‏ خوانند و در هنگام خواندن ذکر، 6 تا 8 نفر ديگر نيز به وسط حلقه مي‏ آيند و با گروه همنوا مي‏ شوند. اين رقص زيبا با هيجان و فرياد زيادي همراه است و آن‏قدر ادامه پيدا مي‏ کند تا يکي از رقصندگان از شدت التهاب، غش کند. در اين هنگام، شمشيردار به گوش او غزلياتي مي‏ خواند تا به هوش بيايد.
استفاده از انواع آوازها و آهنگ ‏هاي محلي به زبان‏هاي بلوچي و ترکمني همراه با سازهاي سنتي (ني، دوتار، کمانچه و دهل) و نيز آوازخواني گروه‏هاي سرود سنتي ترکمني، در مراسم عروسي و جشن‏ هاي مردم روستا، متداول است.
پوشاک غالب مردان روستا همانند پوشش مردم شهرهاي کوچک است. تعدادي از مردان به ويژه ترکمنان از کلاه پشمي و نخي استفاده مي ‏کنند. با اين حال، مرسوم است که همه مردم، در جشن‏هاي محلي و مراسم خاص، لباس محلي بر تن کنند. پوشش غالب زنان روستا همان لباس محلي است. زنان ترکمن از پيراهن بلند، آلین‌دانگی و روسري ‏هاي بلند (يايليق) با طرح‏ها و رنگ‏هاي زيبا استفاده مي ‏کنند. زنان بلوچي و زابلي نيز، لباس‏هاي محلي خاص خود را بر تن مي‏ کنند.
صنايع دستي روستا شامل انواع قالي، قاليچه، نمد، تابلوفرش دست بافت و پشتي قارچين است که به عنوان سوغات نيز قابل خريداري است.
غذاهاي محلي چگدرمه، آبگوشت، کباب و انواع خورشت‏ها در روستا تهيه مي‏ شود. مواد لبني شير، ماست، کره و پنير نيز به وفور يافت مي‏ شود. طبخ انواع ماهي، انواع آش و برنج نيز، در روستا رايج است.

دسترسي:
اين روستا از طريق شهر آزادشهر قابل دسترسي است و جاده‏اي مناسب و آسفالت دارد.