ماتاجی یکی از شاعران قرن 13 هجری می باشد. آثار این شاعر به صورت وسیع در میان مردم پخش شده و با زبان بخشی بزرگ حالّی بخشی رواج یافت.
ماتاجی تخمینا در 1240 هجری در روستای کوشی اطراف عشق آباد متولد شد، اسم وی آنا قلیچ و ماتاجی لقب ادبی وی می باشد و این لقب بیشتر به خاطر فقر و تنگدستی وی می باشد.
ماتاجی معلومات ابتدایی را در مدارس محل، و سپس کتاب های گوناگونی را که توسط بزرگان علم و ادب آن روز منتشر می شد مطالعه می کرده و از آثاری چون: کور اوغلی، لیلی مجنون، شیرین فرهاد، شاه صنم - غریب، سیف الملک - مدخال جمال، شاه بهرام الهام گرفته است.علاوه بر آن داستان های عامیانه، ضرب المثلها، سخنان بزرگان و سایر روایات ترکمنی را خوب آموخته و در اشعار خود از این مثال ها استفاده می کرد.

ماتاجی در وصف زنان، ادب و خلق و مهمان پرستی آنان را ستوده و به علت فقر و نداری نتوانست به یار خودش آنه گل برسد و در شعری به نام « الدان گیدر» این درد را بیان کرده است.
ماتاجی سراسر عمر خود را به دهقانی و باغبانی گذرانده و درختان انگور وی مشهور بوده است. ماتاجی در 60 سالگی دار فانی را وداع گفته و در کنار روستای کوشی بخاک سپرده شده و از وی فرزند ادیبی چون ملادردی بجا مانده است.


منبع
تاریخ سیاسی و اجتماعی ترکمن ها، امین گلی