یکی از شاعران ترکمن که در سال 1190 ه.ق در حومه سرخس به دنیا آمد و سختی های زیادی را از سر گذراند و در سال 1260 ه.ق دار فانی را وداع گفت. اسم شاعر محمد ولی و کمینه لقب ادبی اوست.
تحصیلات ابتدایی را در محل تولد به اتمام رساند و سپس برای ادامه تحصیل راهی بخارا و خیوه شد. کمینه اولین بار با دختری به نام قربان بخت ازدواج می کند و از او صاحب دو پسر به نام های الله یار و خدایار می شود. قربان بخت پس از 29 سال زندگی با کمینه جان به جان آفرین تسلیم می شود، این اتفاق باعث ناراحتی زیاد شاعر می شود.
کمینه سپس با دختری به نام «ختیای ماما» ازدواج می کند و پس از آن با «جوما گل» ازدواج کرده و تا آخر عمر با او زندگی می کند.
شاعر از فقر بسیار نالیده به همین سبب در شعر معروف خود غریبلیق (فقر) که شاهکار ادبی او محسوب می شود دردهای اجتماعی عصر خود را بیان کرده است. شاعر به زنان احترام خاصی داشته و در شعری به نام قولپاق (گیسو) آنچنان سروده که همکارش در جواب تشکری به او می نویسد: « کمینه تو آنچه راجع به گیسو گفتی کامل است حالا مجبوریم به زبان دیگری درباره گیسو شعر بگوییم.»
ضمنا در بین شعرا آنچنان به بذله گویی مشهور است که هر وقت اسمی از کمینه برده شود بی اختیار او را مجسم می کنیم که در یک چمش اشک فقر و در چشم دیگرش تمسخر به اشراف نمایان می شود.

قسمتی از شعر معروف غریبلیق:

گونده مونگ قصام بار یوزالم بیلان
دردیمنگ باریندان بتر غریبلیق
سوراغی من بولدیم غایغی غم بیلان
گلیب دوشر خطر خطر غریبلیق

ترجمه:
روزی هزار غصه با صد درد و ناله دارد، اما ار همه دردها بدتر فقر است، همیشه سراغ مرا می گیرد و دسته دسته به سراغم می آید فقر.